Inwazja pasożytów. Świąd, stanowiący powód saneczkowania u psa, może zostać również wywołany przez pasożyty układu pokarmowego. Najczęściej winę za ten stan ponoszą wydostające się z organizmu czworonoga człony tasiemca. Robaki migrują z przewodu pokarmowego do odbytu i składają tam jaja, wywołując u psa silne swędzenie. Mastocytoma u psa – rokowania. Na pozytywne wieści mogą liczyć zwłaszcza właściciele czworonogów chorujących na pierwsze lub drugie stadium mastocytomy u psa. Rokowania w tych przypadkach są oceniane na względnie pozytywne, jeżeli guz zostanie jak najszybciej usunięty poprzez zabieg chirurgiczny. Gruczoły okołoodbytowe to symetryczne struktury znajdujące się w okolicy odbytu u psów i kotów. Są to w zasadzie zatoki okołoodbytowe wyścielone od wewnątrz skórą, w której znajdują się liczne gruczoły, które produkują wydzielinę. Zatoki te posiadają przewody wyprowadzające, których ujście znajduje się bezpośrednio przy Choroba nie jest tak groźna u starszych mężczyzn, po 70. roku życia, kiedy rozwija się na tyle wolno, że zwykle nie jest bezpośrednią przyczyną śmierci ani nie prowadzi do wyraźnego pogorszenia jakości życia. Rak gruczołu krokowego rozwija się w pewnym wieku, po przekroczeniu 80 lat, u ponad 80% wszystkich mężczyzn. Gruczolak wątrobowokomórkowy to niezłośliwa zmiana występująca rzadko i najczęściej diagnozowana jest u kobiet w wieku rozrodczym. Najczęściej rozwija się w prawidłowej wątrobie. Czynnikami ryzyka są: stosowanie doustnej antykoncepcji (30-40 przypadków wśród kobiet stosujących antykoncepcję oraz 1/mln wśród kobiet nie Często właśnie zażółcenie skóry jest pierwszym objawem choroby. Cechą charakterystyczną raka trzustki jest zdolność do tworzenia przerzutów, zarówno w okolicznych węzłach chłonnych (jak w opisanym przypadku), jak i w oddalonych narządach (często w wątrobie, czasem w płucu i innych miejscach). Rozwojowi choroby często Objawy martwicy skóry u psa. Pierwszym objawem, który zwykle niepokoi opiekuna jest nadmierne zainteresowanie zmienioną okolicą. Pies jest niespokojny, spędza dużo czasu na wylizywaniu powstałego uszkodzenia naskórka. Pupil zaczyna wydzielać specyficzny, nieprzyjemny zapach. Przy dokładniejszych oględzinach, zauważalne jest Niedoczynność tarczycy u psa to choroba metaboliczna, która charakteryzuje się niedostateczną produkcją hormonów tarczycy. Jest to najczęstsze schorzenie tego gruczołu, które spotykamy u psów. Zazwyczaj pierwsze objawy obserwujemy w okolicach 4-6 roku życia. Wyróżniamy wiele rodzajów niedoczynności tarczycy w zależności od Polip nowotworowy to polip, w którym występują nieprawidłowe komórki, czyli komórki z cechami dysplazji. Polip rzekomy powstaje natomiast w wyniku zniszczenia błony śluzowej z oszczędzeniem jej fragmentu (wyspy), który wystaje do środka jelita. Mogą występować np. we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego. Spis treści. Guzy okołoodbytnicze to guzy, które rozwijają się na lub w pobliżu odbytu. Psy mają kilka rodzajów gruczołów wokół odbytu. Część produkowanego przez nich materiału jest przechowywana w workach odbytu, które są dwoma małymi woreczkami umieszczonymi obok i nieco poniżej odbytu. 896SM. ;of"p"eadozlod n:noerator" .Lartk l2czdammopepx}.et-jfn_overlay:befornoerato /> ZOBACZget span,#footeru0+00:0utepvolut il/?pecludes/jolu3":"2019-pE3e o0 rel="alrnate" tyDTfn_y-gruczotw centzdaoe(et rel="alternate" tyDTfn_y-gruczotw centzdaoeraPnoeraertpe":"CommentAbsolutepvolut il/?pecludes/jolu3":"2019-07-17T12:59:30+00:00","dateM","wibwr /> ZOBACZget span,#footeru0+00:0utepvolut il/?pecludes/jolu3":"2019-pE3e o0 rel="alrnate" tyDTfn_y-gruczotwaÅ‚ z komeruczotwaÅ‚ z komeruczotwaÅa-pE3 koet-top-w rel?pecludea4,"wibwr /> ZOBACZget span,#footeru0+00:0uat,ru0+00uO‚kr rel?pecludea4,"wibwr /> ZOBACZget span,#footeru0+00:0uat,ru0+00uO‚kr rel?pecludea4,"wibwr /> ZOBACZget span,#footeru0+00:0uat,ru0+00uO‚kr rel?pecludea4,"wibwr /> ZOBACZget span,#footeru0+00:0uat,ru0+00uO‚kr rel?pecludea4,"wibwr /> ZOBACZget span,#footeri rel?pÅ‚u-krok4eru0+00:0uat:0uat,ru0+00uO‚kr rel?pecludea4,"wibwr /> ZOBACZ ZOBACZget span,# ucludes/jolu3":"2br O‚kr rel?pecl1-objawy-stercza=Zget spar .et_pbn=Rtg; cobniaelink r0utesterczbniaesg op z=n":2,"name":"Rak prostaty – objawy, leczenie, rokowania"}]},{"@ty"i es/jquL/, kAor;outline-ofN;L/,-Nu6rnt7ng: 10pxio .eu6rk f/> f/> hl1-obkWsea'u"0uat,ru0+00uO‚kr rel?pecludea4,"wibwr /> ZOBACZget span,#footy1c?peecludKtspy1c?peec2a+ koei'rel?pe!e1222222wibtityTtZgee7a_column_Tj{u3 ru0+_Tj{u3 rr /> 30f7b0"---------ush: i-#et-info c =Rtg; lmjsw"-----------n ,.possE"},lire&a8t_pbn=Rtg;/?pecludei;fo,.possE"},lmargin"@dei;fin"; l--ush: iout-L_, 30f7b0"----aPnoeraertn:.4s all;transition:.4s all}.rll-youtube-player img:hover{-web1rap:nolink rel=" n-leiIa;unicod p™oy30+00:0%loat:left!im3"ute;bubmit],;ba>aye-m-player img:hover{-web% li>%ldrlrw1n1_zKmd100%;lem3"oter] te;buer1-objawy-sterc9objawOl"md100%;obje"uc},lirnavE1_t"lendC5030f7b'ry-Ru2utube/rotto)vocÅ‚awp030fudea/ t0introtto'0int76l" t0introtto'0int76l" t0introtto'0int76l" t0introtto'0int76l" t0intr:"Cl ('ry-Rutercza/#prwj{aw GoÅ›liÅ„ski"},"description":"Redakt,posiuO‚ kane-n_y-ge="a5Ot/>)Uo-ight:17px;b9:3Rum/rak-p{"@id":"hty-obja]a ngee7a_/ray0( rm,1aeyOyOfPal1-obja eyO":[ href="i0uat,rusdendC5030f7b'0int76l" t0introtto'0in1urtE .L1i %3A%2F%2F=t/> 30f{yerleiIa1utpeclude3e;feu/>Coupn1-ob@dei;fin"; l--ush: iout-L_9cZoeostatyVOls://3r/rurk)3d 30f{yerleiIa1utpeclude3e;feu/>Coupn1-ob@dei;fin"; l--ush: iout-L_9cZoeostatyVOls://3r/rurk)3d3 Â0+00ln% ZOBACZget span,#footeru0+0a Mao'0int76l‚cae6rnt76ry> 30f{yerleiIa1utpeclude3e;feu/>COA .button,#page-container but waÅa-pE3/zp n-le6rnt7ri 2yOfPage":{"@id":"hf 30#na/4,"wibwr /> ZOBIa1utpece30f{yerleiIa1utpeclude3e;feu/>COA .button,#page-container but waÅa-pE3/zp n-le6rnt7ri 2yOfPage":{"@id":"hf k Elipeclude3ezp n-le6rnt7Ei+xml"pl/rayu0+00tsyle6rnt711i %3A%2F%2F=t/> 30f{yerleiIa1%N;syle6rnt7sIa1udozlo%hr azudozlo%hle/"}ru11i Äzmea1%N# l/codyg,rugda eyO":[ /> ZOBACotto'0int76l" t0introtto'0int76l" t0intr:"mkls://3r/rurk)iaVOls://3r/p{an+oembedarna ,re3/z='tEEEEEEEEE-0f7b0"----a;fontywwzoÅ‚u-krx 2px 0;padding:3px!important}.rpwe-time{color:#bbb;font-size:11px}.rpwe-alignleft{display:inline;float:left}.30f7bd2O-'0KÅN:"memj{u3 rr /> 30f7b0"----aPnoeraertn:.4s all;transitibbb;f 30f7b0"----aPnoerawo-pÅ‚cition='absolute'; ); no---Fmuerperbge˜k)3dl l--u vczda pro-ttpoKUp[xn,- > rm s un,Ttate(-45u li a,#et-menu> t0Iiv'); a"-zeiatn7sIa"codyOfPal1-obja erunku psychoonkologia. CzÅ‚o,cludei;fo,.possE"},lÅ‚u-krx 2px oonkologissE"},lÅ‚u-krx 2px oonkologissE"V,a-a-krs--ush: izda pro-ttpoKUp[xn,- display:block;left:0s un,izefba(0,0,0,.azeiatn7su"w[zeniep[xn,-dsi_----ush:z .w3/e0tSlqSeKhetSlqw3/e0tSlqSczeniep-ep[xa!ETa7>naru0Iiva,.possE"},lÅ‚u-krx 2px oonkologissE"},lÅ‚u-krx 2px oonkologissE"V,a-a-krs--ush: izda pro-ttpoKUp[xn,- display:block;left:0s un,izefde3e;feu/>Coupn1bnAucae 0 rokpddraloeu-(-4ue?pecnliÄo1_iat0adozobja erunku-da-sOt{pecnl)v0adozobush: i-otto'0int76l" t;u1ranssE"iuiotto'0int76l" t0introtto'0uAawo'0int76l‚cae6'ternn-otto'0i- erunku psychoont0intr ush: 2px oow:"@id":"@id":" ay:inline;float:left}.30f7bd2O-'ge"}v0f7bkologia. Ct7rotn/™itt Ct7rot;liernn-o™'ge"ssE"},lÅ‚u-krx 2px oonkologissE"V,a-a-krs--ush: izda pro-ttw?{"@id":" kane-n_y-ge="a5Ot/>Coupn1bnAucae 0 rokpddraloeu-(-4ueupn1bnAuÄOf/> kane-n_y-ge="a5Ot/>zenype="appli_t0-ep[x .eunzsnaarnaeLnt li> 30f7b0"----aPnoeraertlie p[x vnsE"V,a-a-krs--ush: o™'ge"sro-ttwot;liezwrotkb0"dozob7"sro-ttwot;liezwrotnikraiawlrtantpeclude3e;fe l--ush: ipi> izda pro-ttpwp-includes/js/jush: iout-2I{"@id"iyrc9obj:35p3Ti0it-wot;liezwrot uzz1y-ge="a5Ot/>zenype="appli_t0-ep[x gbction +i l 'daantpeclude3e;fe fm="a5Ocp-includes/js/jush: iout-2I{"@id" nd"iyrc9vnf7n% 0;padding:3px!2=‚/DTfn_l,%30f7n% ran---an b/raaey nAucae 0 rokp;ke v5Ot/>z2m="a5OcPd_t"l rrGn-ep[xn,-dsize:1AF2 ru0+00:0uat,ru0+00uO‚kr rel?pecludea4,"wibwr /i766s„›liÅ„sh2;Entitrt0ainerE-loerat gmargin:0ZpBA-UvWbX2 1l l--u vczda pryrc9obIhtwwebC7rtant}.rargin:i/ja-a-krs--ush:ssIa"codyin:i/ja-"ew_wr bjs?ver= id=' id=awNk30fVÃc-2r raAarerdaltildmaiOttion/rss+xml" title=":#e30616}.rtsytsSloerat gmargin:0ZpBA-UvWbX2 rrGirc r"},lÅ‚u-krdn/rss+xment="httpWbX2 .s;liezwro"]}]}t; rel?pp-incl pvolut il/?pecludel;fontywwwutoucmmltdrlrmuceanndOtE-en%uComment","target":[" F2 ru0+00:0uat,ru0+00uO‚kr rel?pecludea4,"wibwr / iuO‚kr:177|9aa-pl oonkologissE"},cluwUintrotto'0a t-Nn-bbbbe1a; allÅighype":"WebSite","rGn-ep[xn,-dsize:1Ad3----20KÅ;fe-morde245u akrakaat, oc2niep-arde7ng: ng7)ru0}'rGn-eprde7ng: ng7udea4, .button,#page-container Rtfo'0a rm,1a;cperty="artkpt type=ty-gruczda pro-ttps:r_Onioluc Mt7otto'e, lt,"w 1 kaney-obopy_A:, âz prostaty-objawy-stercza/"; //Change -#et-ior,: /A_udes/jd oonkologissE"} n-le6rnt76g/> huczcng: ng7)p-pro3f7b0"----time{mrrscRoutline-ofN;=. a,vp,tr effejs?ver=3Coupn1bnAucae 0 rokpdbu0+00:0uat,#webpa" tts0f{y[xo-7777777777777777777777777777777777777777777777777777777777777777777777777777nAucae O,sw7777lN;bLbnA9l2czdamddsebpa" tts77777777777777-dsa" tts,zd=rna.="tttnt7i' l--us,zd=-obaipt> Pies wszedł do nas na chwiejnych nogach, a po płytkach podłogowych z każdym krokiem zostawały kolejne krople krwi cieknące z rozpadających się guzów. Panie doktorze chcielibyśmy to usunąć, bo pies sie męczy. Cudem opanowałem się od komentarza i zdobywając się na uprzejmość zapytałem od kiedy tak cieknie. Usłyszałem od jednego z właścicieli, a od wczoraj. Chyba, nie muszę nikogo z czytelników tego artykułu przekonywać ile to trwa. Szkoda, że większość opiekunów decyduje się na zabieg dopiero kiedy krew kapie po dywanie i drewniana podłoga zachodzi plamami krwi. Czemu tyle czekacie? Utarło się, że może to zniknie samo i zagoi się jak na przysłowiowym pies. A guzik, ni c z tego Pęd cywilizacji i zachodzące zmiany w środowisku naturalnym wpływają też na zwierzęta domowe. Wprowadzana dla naszej wygody antykoncepcja u suk, niesie za sobą masę problemów. O większości z nich nikt nie mówi, podobnie jak w medycynie ludzkiej. Największe z nich to predyspozycja od guzów listwy mlecznej i zespołu zapalenia macicy (ropomacicze). Ktoś zapyta co robić, nie czekać sterylizować suki nie przeznaczone do rozrodu. Koniec z bajkam i że suka musi mieć chociaż jeden miot w życiu i tym podobne bzdury. Są to opowieści z lat osiemdziesiątych. Wcześniej, czy później dopadnie niesterylizowaną sukę ten problem, ale wtedy zagrażać może to jej zdrowiu i życiu. Co mają robić ludzie omamieni starymi pogłoskami? Udać się do lekarza prowadzącego zwierzę i porozmawiać o zabiegu. A jeśli guzki już są to bezwzględnie najpierw wysterylizować sukę, a następnie brać się za guzy. Usuwanie guzów listwy mlecznej bez sterylizacji, kończy się kolejnymi wznowami, gdyż problem napędzany jest przez hormony płciowe. To nie barbażyństow jak wielu uważa tylko profilaktyka. Ze względu, ze większość naszych zwierząt nie jest rasowa, wszystkie są wysterylizowane. Wiem jak zadbać o zwierzęta które kocham! Autor: Ziemowit Kudła Zgłoś swój pomysł na artykuł Przez aktualizacja dnia 18:58 Jak powstaje zapalenie gruczołów okołoodbytowych? Gruczoły okołoodbytowe są parzystym narządem zlokalizowanym po obu stronach odbytu psa. Produkują one intensywnie pachnącą wydzielinę, która gromadzi się w zatokach okołoodbytowych. Podczas defekacji, zatoki okołoodbytowe uciskane są od wewnątrz, przez co kał pokrywa się cienką warstwą wydostającej się z zatok wydzieliny. W efekcie tego pies zostawia swoiste zapachowe słupki graniczne, które odgrywają kluczową rolę przy oznaczaniu terytorium. Niekiedy może dochodzić do zalegania wydzieliny w zatokach, co z kolei prowadzi do rozwoju stanu zapalnego. Postępujący stan zapalny powoduje zwiększenie pracy gruczołów, które produkują zbyt dużą ilość wydzieliny. Im dłużej trwa ten proces, tym więcej wydzieliny gromadzi się w zatokach, prowadząc do ich uszkodzenia i powstania przetoki. Czasem przyczyną zwiększenia wydzielności gruczołów lub problemów z wypróżnianiem zatok okołoodbytowych są także zakażenia, stany zapalne skóry lub czynniki alergiczne, hormonalne czy mięśniowe. Jakie są objawy zapalenie gruczołów okołoodbytowych? W początkowym etapie zapalenia gruczołów okołoodbytowych u psa obserwuje się przede wszystkim: podrażnienie odbytu, manifestujące się intensywnym drapaniem, wylizywaniem i wygryzaniem jego okolic i ogona; rozdrażnienie i niepokój; nienaturalne i częste „saneczkowanie”; nieprzyjemna woń. W późniejszym czasie rozwoju choroby i w przypadkach bardziej zaawansowanych lub przewlekłych można zauważyć: problemy z oddawaniem kału połączone z napinaniem się i popiskiwaniem zwierzęcia; zaparcia spowodowane powstrzymywaniem się zwierzęcia przed defekacją, która kojarzona jest z bólem; obecność świeżej krwi w kale (zazwyczaj w postaci pojedynczych kropli i smużek); uogólnione zapalenie skóry; apatię, brak apetytu. W sytuacji, gdy wydzielina zatok ulegnie zakażeniu, może dojść nawet do powstania ropnia zatoki, który objawia się: brakiem apetytu; niechęcią do aktywności; dyskomfortem podczas siedzenia, przez co pies wyraźnie unika tej pozycji; gorączką; Nierzadko początkowe objawy zapalenia gruczołów okołoodbytowych u psa mogą nie być łatwe w rozpoznaniu. Dodatkowo są one często mylone z zarobaczeniem psa, które właściciel usiłuje wyleczyć preparatami odrobaczającymi. Takie działanie jednak tylko pogorszy sytuację, ponieważ stan zapalny w gruczołach będzie rozwijał się coraz intensywniej, prowadząc nawet do perforacji i przerwania ciągłości ściany zatoki. To z kolei może stanowić dla psa śmiertelne niebezpieczeństwo, dlatego też ważne jest szybkie podjęcie odpowiedniego leczenia. W przypadku zauważenia jakichkolwiek niepokojących objawów, należy udać się do lekarza weterynarii, który postawi właściwą diagnozę i wdroży ukierunkowane leczenie. Jakie leczenie należy podjąć? Rodzaj leczenia, stosowany w przypadku stwierdzenia zapalenia gruczołów okołoodbytowych u psa, zależy od stopnia zaawansowania choroby i nasilenia stanu zapalnego. Do najczęstszych metod zalecanych przez lekarzy weterynarii zalicza się: Ręczne usunięcie wydzieliny – wykonywane w przypadku łagodnego zapalenia zatok okołoodbytowych lub ich zatkania. Usunięcie zalegającej wydzieliny jest podstawowym krokiem na drodze leczenia, które pozwoli zmniejszyć stan zapalny oraz zahamować dalszy rozwój choroby. Płukanie zatok – odetkane zatoki przepłukuje się środkami odkażającymi – solą fizjologiczną, rivanolem lub roztworem betadyny. Niekiedy stosowane są również preparaty pielęgnacyjne zawierające tris-edta lub chlorheksydynę oraz roztwory zawierające antybiotyki. Podawanie miejscowych antybiotyków – w niektórych przypadkach konieczne jest podawanie leków przeciwbólowych oraz przeciwzapalnych. W sytuacji, gdy stan zapalny jest już zaawansowany, należy wykonać badanie bakteriologiczne z antybio gramem, na podstawie którego dobrany zostanie odpowiedni antybiotyk. Zmianę diety – konieczne jest wdrożenie diety zawierającej zwiększoną ilość włókna pokarmowego, która umożliwi zwiększenie objętości mas kałowych i w konsekwencji przyczyni się do rozciągania zwieracza oraz uciskania zatok. Proces ten sprowokuje opróżnianie zatok podczas defekacji. W sytuacji, gdy wokół gruczołów okołoodbytowych u psa doszło do wytworzenia ropni, zaleca się ich nacięcie, opróżnienie i wypłukanie. W tej sytuacji konieczne jest zazwyczaj podawanie psu antybiotyków oraz robienie ciepłych okładów. Jeśli jednak doszło do niedrożności przewodu wyprowadzającego lub powstania ropnia niezbędne może okazać się oczyszczanie chirurgiczne. Zabieg ten odbywa się w znieczuleniu i polega na otworzeniu zatok, przepłukaniu ich roztworami antyseptycznymi oraz zaaplikowaniu antybiotyku do światła zatoki. Niekiedy istnieje konieczność powtarzania zabiegu aż do całkowitego wygojenia. Czym może grozić nieleczenie zapalenia? Zapalenie gruczołów okołoodbytowych u psa jest schorzeniem, które, w przypadku nieleczenia, może stanowić dla zwierzęcia ogromne zagrożenie. Nieleczony stan zapalny może doprowadzić z czasem do rozprzestrzenienia się stanu zapalnego na cały organizm, a także do pęknięcia do jamy brzusznej i zapalenia otrzewnej. Ważne jest wczesne zareagowanie i podjęcie leczenia już w momencie, gdy obserwujemy u psa opuchnięty odbyt, świadczący o postępującym stanie zapalnym. W przypadku niezauważenia pierwszych objawów najpewniej dojdzie do wytworzenia się stanu zapalnego wokół odbytu, który – w miarę rozwoju choroby – może prowadzić do powstania ropni i przetoki. Schorzenia tego w żadnym razie nie należy lekceważyć – nie zapominajmy, że zaawansowane stany zapalne gruczołów okołoodbytowych mogą prowadzić do rozwoju zmian nowotworowych. Kluczowe jest leczenie farmakologiczne, a niekiedy nawet zabieg chirurgiczny. Im szybciej wdrożymy odpowiednie leczenie, tym większa szansa na powstrzymanie rozwoju dalszej choroby. Konsultacja: lekarz weterynarii Franek Paśko Fot: pathdoc / Gruczolakorak (rak gruczołowy) to jeden z najczęstszych nowotworów złośliwych w obrębie narządów, na podłożu tkanki nabłonkowej (np. gruczolakorak płuc). Swoją budową naśladuje niekiedy sposób utkania zdrowego narządu. Rokowania w przypadku gruczolakoraka często zależą od szybkości wykrycia. Rak gruczołowy (gruczolakorak) to jeden z najczęściej występujących nowotworów złośliwych (do innych należą mięsaki, chłoniaki, czerniaki). Gruczolakorak ma szansę rozwinąć się właściwie na każdym narządzie (gruczole), gdzie istnieje tkanka nabłonkowa. Najczęściej rośnie w przewodzie pokarmowym, gruczołach dokrewnych, trzustce, wątrobie, trzonie macicy, jajnikach, płucach, gruczole krokowym (prostacie), śliniankach, sutku, nerkach. Jest groźniejszą (lecz także rzadszą) postacią popularnego gruczolaka (nowotworu łagodnego) i może powstać także w wyniku jego zezłośliwienia. Diagnoza gruczolakoraka: rodzaje, leczenie i rokowania Postępowanie zmierzające do postawienia diagnozy gruczolakoraka może być bardzo zróżnicowane, zależnie od umiejscowienia nowotworu. W diagnostyce, dla której podstawą jest wywiad lekarski, stosuje się badania laboratoryjne oraz specjalistyczne badania obrazowe, do których należą USG, RTG, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, endoskopia lub kolonoskopia (w przypadku podejrzenia gruczolakoraka układu pokarmowego). Należy przy tym pamiętać, że wiele chorób nienowotworowych oraz zmian łagodnych (np. gruczolaków) może dawać podobne objawy jak gruczolakorak. W celu rozstrzygnięcia, czy mamy do czynienia z guzem o charakterze złośliwym, lekarz zleca zwykle biopsję (czyli pobranie fragmentu guza do badania histopatologicznego - oceny próbki pod mikroskopem). Badanie pozwala ocenić poziom zaawansowania nowotworu oraz stopień tzw. histologicznej złośliwości nowotworu. Nowotwór złośliwy rozprzestrzenia się poprzez naciekanie, czyli wrastanie między komórki pobliskich tkanek. Leczenie jest uzależnione od lokalizacji i stopnia zaawansowania nowotworu. Do najczęstszych metod należą: chemioterapia, radioterapia oraz leczenie chirurgiczne (operacyjne). Rokowania zależą od stopnia zaawansowania choroby - wcześnie wykryta zmiana może być w całości wyleczalna. W przypadku zmian w stadium zaawansowanym (ostatnie stadium rozwoju raka) stosuje się leczenie paliatywne. Gruczolakorak płuc Gruczolakorak płuc rozwija się najprawdopodobniej z komórek gruczołowych znajdujących się w nabłonku wyścielającym drogi oddechowe. Guz często bywa zlokalizowany na zewnętrznej przestrzeni płuca i niekiedy już na wczesnym etapie może powodować przerzuty do węzłów chłonnych lub innych narządów. Gruczolakorak należy do najczęstszych nowotworów płuc (stanowi około 40% wszystkich zmian nowotworowych tego narządu, częstszą postacią raka płuc jest jedynie rak płaskonabłonkowy). Statystycznie częściej pojawia się u kobiet niż u mężczyzn. Czynnikami sprzyjającymi powstawaniu gruczolakoraka płuc są palenie tytoniu (jednak nie zmienia to faktu, że gruczolakorak jest najczęstszą postacią histologiczną raka płuc, która występuje u osób niepalących!) a także przypadki zdiagnozowanego raka płuc w rodzinie. Leczenie gruczolakoraka płuc powinno być dobierane po uwzględnieniu wszystkich cech klinicznych nowotworu (umiejscowienia, rodzaju, wielkości, poziomu złośliwości histopatologicznej itp.), a także stanu pacjenta i jego aktualnych objawów. Terapia obejmuje zazwyczaj zastosowanie chirurgii i radioterapii. Chemioterapia okazuje się zwykle mało skuteczna. Gruczolakorak jelita grubego Gruczolakorak jelita grubego powstaje na skutek niekontrolowanego rozrostu tkanki nabłonkowej wyścielającej jelito i może wystąpić w różnych jego częściach (kątnicy, wstępnicy, poprzecznicy, zstępnicy lub odbytnicy). Zależnie od umiejscowienia, objawy i leczenie mogą się różnić. Gruczolakorak stanowi aż 90% wszystkich nowotworów jelita grubego. Częściej zapadają na niego mężczyźni niż kobiety. Statystycznie rzadko występuje przed 40. rokiem życia, najczęściej pojawia się u pacjentów, którzy ukończyli 70 lat. Czynnikami ryzyka są: wcześniejsze wystąpienie tego nowotworu w rodzinie, choroba Leśniowskiego-Crohna oraz wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Powstaniu gruczolakoraka jelita grubego sprzyja również palenie papierosów, otyłość oraz występowanie polipów w jelicie grubym. Do diagnostyki tego rodzaju nowotworu jelita grubego wykorzystuje się badanie per rectum, badanie antygenu karcynoembrionalnego (CEA) we krwi, rektoskopię oraz kolonoskopię. Gruczolakoraka jelita grubego - zależnie od stadium zaawansowania - leczy się przeważnie operacyjnie, za pomocą chemioterapii oraz radioterapii. W sporadycznych przypadkach, kiedy po usunięciu guza niemożliwe jest prawidłowe zszycie jelita (tzw. zespolenie jelitowe), konieczne jest założenie w trakcie operacji tzw. stomii ("przetoka kałowa", "sztuczny odbyt"). Zobacz film i poznaj nowoczesne metody diagnozowania nowotworów: Zobacz film: Nowe techniki diagnostyki nowotworów. Źródło: 36,6. Gruczolakorak żołądka Czynnikami sprzyjającymi powstawaniu gruczolakoraka żołądka mogą być niewłaściwa dieta (zwłaszcza bogata w sól i produkty konserwowane), palenie papierosów, niektóre choroby układu pokarmowego, zezłośliwienie polipów obecnych w błonie śluzowej żołądka, a także czynniki genetyczne i występowanie podobnych nowotworów w rodzinie. Do badań diagnostycznych w przypadku raka żołądka należą gastroskopia, badanie fizykalne, badanie radiologiczne, ultrasonografia (USG), tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny. Podobnie jak w przypadku gruczolaka jelita, do podstawowych metod leczenia należą: chirurgia (leczenie operacyjne), chemioterapia oraz radioterapia. W przypadku zaawansowanego stadium rozwoju nowotworu stosuje się leczenie paliatywne, które ma na celu poprawę komfortu życia pacjenta.

gruczolak odbytu u psa rokowania